Sunnudagspredikun

Er baktal siðblinda?

Friðþjófur, Þrándur og Gómez virðast vera góðar vinir. Kvöld eitt sitja þeir við kaffidrykkju heima hjá Þrándi:

Friðþjófur: ... og þá starði hann á mig og muldraði einhverja vitleysu. Og hvað haldiði að ég hafi sagt?

Gómez og Þrándur: Hvað sagðirðu, Friðþjófur?

F: Ég sagði bara: Hey þú, hefurðu einhvern tíma lesið Proust í flugvél?

G og Þ: HAHAHAHAHAHA!!!

F: He he, talandi um Proust, ég þarf að bregða mér á snyrtinguna.

Friðþjófur yfirgefur herbergið

Þ: Úff, ég er alveg búinn að fá nóg af þessum manni.

G: Segjum tveir.

Þ: Hann er svo ótrúlega ánægður með sjálfan sig og svo hrækir hann þegar hann talar og lyktar eins og harðfiskur.

G: Já, og hefurðu séð neglurnar á honum? Það mætti halda að hann kynni ekki að nota naglaþjöl.

Þ: Já, og svo talar hann alltaf svo illa um útlendinga og fatlaða. Fyrst hélt ég að hann væri bara að grínast, en ég hef áhyggjur af þessu. Sérstaklega að hann skuli vitna svona oft og nákvæmlega í Mein Kampf.

G: Einmitt. Og svo er eins og hann viti ekki að steypireyður sé kvenkynsorð. Hefurðu heyrt hann beygja það?

Þ: Ég er líka búinn að fá nóg af öllum þessum fáránlegu afsökunum. Eins og það, hvernig hann er alltaf að afsaka marblettina á kærustunni sinni.

G: Já, nákvæmlega, og svo sorterar hann ekki geisladiskana sína. Þeir eru ekki einu sinni í stafrófsröð.

Þ: Það fer líka ótrúlega í taugarnar á mér að hann skuli koma í heimsókn til mín, til þess eins að hitta systur mína. Hún er bara tólf ára!

Friðþjófur birtist skyndilega í dyragættinni.

Þ: Ööö ... og svo fór ég í Ikea.

G: Nú, er það?

Þ: Já.

G: Hvað keyptirðu?

Þ: Ekki neitt.

G: Ekkert? Ekki einu sinni kerti?

Þ: Jú, auðvitað keypti ég kerti, þarf nú varla að taka það fram. Og servíettur náttúrulega.

Friðþjófur stendur ennþá í dyragættinni, neðri vörin titrar og stakt tár rennur niður kinnina. Pínlegt.

Hver kannast ekki við þessar aðstæður? Baktal er heilbrigð tjáning á platónskri ást. Best væri að líkja því við hárbeittan hníf sem má nota til að tálga listaverk úr tré eða skera fitu af kjöti. Á sama hátt má nota hann sem lélegan tjaldhæl eða ómögulegt kökukefli. Það krefst mikillar natni að beita baktalinu rétt og sé ekki farið að með gát, er hætta á stórslysi. Þrándur brást við með óheilindum og galt með pínlegum aðstæðum. Hvernig hefði Gómez brugðist við sömu aðstæðum?

G: Og hefurðu lyktað af hárinu hans? Hann notar eplasjampó!

Friðþjófur birtist skyndilega í dyragættinni.

G: Og þá tókst okkur loksins að stöðva blæðinguna og læknirinn reif af sér hvíta jakkann sinn og sagðist aldrei aftur ætla að lækna fólk og kastaði jakkanum í eldinn. Ég hafði gubbað svolítið í munninn en tókst að gleypa það rétt áður en hún kyssti mig en það kom einhver svipur á hana. Ó, ertu kominn aftur? Eigum við að fara að koma okkur?

Þ: Já, við þurfum að flýta okkur.

F (ringlaður): Ha? Hvað voruð þið að tala um? Fara hvert?

G: Hvert? Til Kasmír! Við ætlum að finna hina dularfullu borg, Shangri-la!

Þ og G og F: Hinir þróttmiklu þrír ætla til Shangri-la!

Þeir stökkva allir í loft upp og smella lófum að hætti Hinna þróttmiklu þriggja.

Best hefði þó verið að segja sannleikann:

Friðþjófur stendur í dyragættinni. Þögnin í herberginu er þrúgandi. Ekkert heyrist nema lágt kjökur og hundsgelt einhvers staðar í fjarskanum. Tárin streyma niður vangana og horið seytlar löturhægt úr nösunum.

Þ: Mér þykir það leitt, en við höfum haft áhyggjur af þessu ansi lengi.

G: Það er ekki of seint fyrir þig að leita hjálpar.

Þ: Við hefðum átt að bjóða fram aðstoð okkar. Við erum jú bestu vinir þínir.

F (sýgur upp í nefið, snöktar): Ég hef reynt að fela þetta svo lengi fyrir ykkur. Ég skammast mín svo mikið fyrir þetta.

Þ: Svona, svona, þetta á allt eftir að lagast. Við munum hjálpa þér. Er það ekki, Gómez?

G: Jú, auðvitað. Sækýr beygist eins og kýr. Til sækýr, ekki sækúar. Ekki snýta þér í ermina.

Látið þetta ykkur að kenningu verða. Sannleikurinn sigrar siðblindu. Góðar stundir.